Regelmatig krijg ik de vraag wat nu de toegevoegde waarde is van ZOMDir ten opzichte van Google. Dat is moeilijk uit te leggen, omdat ZOMDir niet zonder Google kan. Immers hoe anders ontdekken mensen de website ZOMDir.com?
Het beste antwoord dat ik kan geven is dat bladeren fundamenteel verschilt van zoeken.
- Zoeken is efficiënt als je zo ongeveer weet wat je wilt vinden;
- Bladeren of browser doe je als je open staat voor nieuwe informatie.
Browsen in de praktijk
Veel mensen snellen de koppen van de krant of van een nieuwssite (dat is dus eigenlijk bladeren). Pas daarna wordt het artikel gelezen en heel misschien wordt er daarna naar specifieke informatie gezocht. Hetzelfde geldt voor de zoekresultaten van Google. Ook deze "koppen" worden gesneld. Google heeft weliswaar sinds jaar en dag op haar homepage de "I feel lucky" button staan, echter 99% van de zoekopdrachten gaat gewoon via de resultaten lijst. Ook als men eenmaal op een site is beland blijkt, volgens een onderzoek van AGConsult, dat de zoekfunctie van de site nauwelijks wordt gebruikt. In de praktijk wordt er dus meer gebladerd dan je in eerste instantie zou denken.
Herkennen is gemakkelijk, herinneren is moeilijk
De reden valt wellicht te halen uit dit onderzoek uit 2004. Uit dit onderzoek bleek dat mensen liever in kleine stapjes op hun doel afgaan dan dat ze in één keer belanden op een website. De stappen zijn cognitief minder belastend. Of anders gezegd, iets herkennen is gemakkelijk. Je iets herinneren is moeilijk.Bladeren heeft de volgende voordelen ten opzichte van zoeken:
- Het is niet nodig om de gebruikte zoektermen exact te onthouden;
- Je hebt een beter gevoel van "in control" zijn;
- De context van het resultaat kan je beter plaatsen.
Volgens mij is er nog een reden dat mensen liever bladeren dan zoeken en dat heeft te maken met "The unknown unknown".
The unknown unknown
Donald Rumsfeld heeft ooit gezegd dat "(...) there are also unknown unknowns – there are things we do not know we don't know."Dat deed me denken aan de vier leerstadia van Maslow. Schematisch ziet dat er als volgt uit:
Vervang je "bewust" en "bekwaam" door "weten" dan krijg je in het eerste vak "the unknown unknown".
Als je dan gaat kijken wanneer je gaat zoeken en wanneer je gaat bladeren, dan kom ik hier op uit:
Je begint met bladeren (1), tot je weet wat je moet zoeken (2). Als je genoeg weet (kwadrant drie), dan kan je daarna weer gaan bladeren. In dit vierde kwadrant krijg je vervolgens ongetwijfeld een Aha-erlebnis. Zo van "maar dat wist ik al".
Mogelijk krijg je ook een aha-erlebnis als ik terug ga naar de titel van dit artikel. Waarom is het nu webbrowser en niet websearcher? Om die vraag te beantwoorden moeten we terug naar de allereerste browser.
Het onstaan van de webbrowser
Algemeen bekend is dat Tim Berners-Lee het World Wide Web heeft uitgevonden. Concreet deed hij dat door in 1990 de eerste webbrowser te maken. De WorldWideWeb browser. Hij liet zich daarbij inspireren door Apple's Hypercard.
Hypercard kan worden voorgesteld als een stapel kaarten waar je door heen kon bladeren (of op z'n Engels browsen), waarbij er links werden gelegd tussen de ene kaart en een andere kaart.
Het bladeren door de kaartenbak werd eigenlijk als vanzelf bladeren door webpagina's. Het is dan ook niet meer dan logisch dat het webbrowser werd en niet websearcher.
Een goede keuze denk ik, want herkennen is gemakkelijk, herinneren is moeilijk. Je ziet dan ook dat in de praktijk er op het internet meer wordt gebladerd dan gezocht.
Rest me je veel bladerplezier toe te wensen, met jouw webbrowser.
Hans
--
ZOMDir.com is een startpagina en een Wiki
Ook jij voegt in 10 seconden een link toe
Voor meer informatie, ga naar Slideshare
